Historia naszej szkoły

Lata czterdzieste

Szkoła Powszechna w Suchaniu rozpoczęła pracę w dniu 25 maja 1945 roku. Kierownikiem szkoły został Dionizy Abramowicz, nauczycielkami Julia Lisowska i Stefania Sanitowska. W pierwszych dniach uczęszczało do szkoły 83 uczniów: 23 z Suchania, 30 z Sadłowa i 30 ze Słodkowa.
Utworzono trzy komplety: klasę pierwszą, klasę pierwszą- ciąg skrócony i klasę trzecią. Liczba uczniów wzrastała z każdym dniem, ponieważ ciągle przybywali nowi osadnicy. Budynek szkolny był wysprzątany, lecz nie miał ani jednej szyby, ściany były brudne i odrapane. Z zapisów pierwszej kroniki wynika, że w dniu 29 czerwca 1945 roku zajechali do szkoły żołnierze Armii Czerwonej. Skryli się przed deszczem w budynku szkolnym wraz z końmi.Konie zanieczyściły cały budynek, żołnierze wytłukli przyrządy do fizyki,a z map poniemieckich wykonali namioty na wozy i odjechali. Po tym przykrym incydencie dzieci same robiły porządki w szkole, nie było żadnych podręczników, a kredą był gips z potłuczonych figurek.
Z dniem 15 lipca 1945r kierownictwo szkoły objęła Stefania Sanitowska. Wakacje letnie rozpoczęły się pierwszego sierpnia 1945r i trwały do trzeciego września.
W tym dniu uczniowie z Sadłowa rozpoczęli naukę w nowej szkole, otwartej dla nich w ich miejscu zamieszkania.

Do szkoły w Suchaniu przybyło 30 uczniów z Suchanówka - do tej wsi również przybyli osadnicy. Ilość uczących się dzieci doszła do 115, utworzono cztery komplety, a uczyło tylko dwoje nauczycieli. Sytuacja kadrowa uległa jeszcze większemu pogorszeniu, gdy pani Julia Lisowska w październiku odeszła na urlop macierzyński. Kierowniczka sama prowadziła wszystkie zajęcia. Dopiero od 1 grudnia przydzielony został do szkoły nauczyciel Tadeusz Sanitowski, a 20 stycznia 1946 roku przybyła nauczycielka, pani Emilia Sarosiek. 
Dzieci przybywało w szkole z każdym dniem. Utworzono klasę piątą i siódmą, od 10 stycznia 1946 roku zorganizowano dożywianie, a 11 stycznia zaczął działalność kurs oświaty dla dorosłych I i II stopnia.

W roku szkolnym 1947/48 liczba dzieci i nauczycieli podwoiła się. Od 27 września 1947 rozpoczęła działalność Spółdzielnia Uczniowska. W tym roku obchodzono uroczyście dzień św. Mikołaja. Dzieci otrzymały paczki ze słodyczami, przygotowane przez rodziców. Dnia 28 grudnia 1947 roku zorganizowano pierwszą choinkę szkolną, na której rozdano słodycze przygotowane przez rodziców, nauczycieli i Zarząd Miejski. W styczniu 1948 r. zmieniło się kierownictwo szkoły.
Posadę kierownika objęła pani Emilia Sarosiek. W czerwcu zorganizowano uczniom dwudniową wycieczkę do Szczecina. Rok szkolny 1947/48 zakończono 26 czerwca.

Rozpoczęcie kolejnego roku szkolnego 1948/49 nastąpiło 1 września. Uczniów zapisanych było już 261,kadra nauczycielska liczyła 5 osób. Poza zajęciami dydaktycznymi rok ten obfitował w różne akademie okolicznościowe z okazji: Dnia Spółdzielczości, Rewolucji Październikowej, Zjednoczenia Ruchu Robotniczego, rocznicy śmierci Lenina, Dnia Kobiet, 1 Maja. W uroczystościach tych brały udział także delegacje z innych szkół, organizacje młodzieżowe, polityczne i społeczne. Od 2 stycznia 1949 r. rozpoczęła działalność orkiestra szkolna.
Występowała we wszystkich uroczystościach szkolnych i środowiskowych. Dnia 16 stycznia 1949 r. społeczność szkolna uczestniczyła w uroczystości otwarcia biblioteki miejskiej. Z kolei dnia 25 czerwca nastąpiło uroczyste zakończenie roku szkolnego dla klasy siódmej. Szkołę ukończyło 17 uczniów. W trakcie uroczystości rozpoczynających rok szkolny 1949/50 przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej i burmistrz, przekazali na potrzeby uczniów wyremontowany budynek przy ulicy Pomorskiej 19. Dnia 2 września 1949r rozpoczęło zajęcia szkolne aż 290 uczniów. Klasa I liczyła 27 uczniów,
II-48 uczniów, III-40, IV-55, V-45, VI-43, VII-32 uczniów. Widać z tego, że klasy były bardzo liczne, więc i praca nauczycieli nie była łatwa. Wpisy w kronice szkoły pochodzące z tego okresu wskazują na podporządkowanie pracy szkoły uroczystościom zmierzającym do ugruntowania ideałów komunizmu: Międzynarodowy Dzień Pokoju, rocznica bitwy pod Lenino, Rewolucji Październikowej, 70- rocznica urodzin Stalina, święto Armii Czerwonej, podpisanie układu o współpracy polsko- radzieckiej. Dnia 1 czerwca 1950 roku obchodzono po raz pierwszy uroczyście Międzynarodowy Dzień Dziecka.
Natomiast 7 czerwca 1950r, odpowiadając na apel duchowych przywódców narodu, uczniowie klas starszych wyruszyli do walki ze stonką „zrzuconą przez imperialistów amerykańskich”. W dniach 16-18 czerwca 1950r dla uczniów zorganizowano wycieczkę do Szczecina i Międzyzdrojów. Wielką atrakcją dla uczniów była podróż statkiem i kąpiel w morzu.
Pod datą 1 lipca 1950 r. widnieje wzmianka o kolonii letniej z Jarocina. Dzieci z Jarocina przebywały w Suchaniu miesiąc „podnosząc swą sprawność fizyczną i świadomość ideologiczną”. Dla mieszkańców Suchania był to „pokaz troski Polski Ludowej o młode pokolenie”(cytaty z kroniki szkoły).

Lata pięćdziesiąte
W roku szkolnym 1950/51 nastąpiły zmiany w kierownictwie szkoły. Pani Emilia Sarosiek została przeniesiona do innej szkoły, a w dniu 26 sierpnia jej miejsce zajął pan Stefan Ruszar. Kadra nauczycielska liczyła wówczas 6 osób. Naukę rozpoczęło 278 uczniów. Na początku lutego 1951 roku odeszło ze szkoły trzech nauczycieli.
Tak wyraźne zmniejszenie stanu osobowego kadry pedagogicznej wpłynęło na nadmierne obciążenie pracujących nauczycieli, którzy przy ogromnej ofiarności nie byli w stanie sprostać rozmiarowi zadań. Kronika z tego okresu zawiera głównie opisy imprez i uroczystości o zabarwieniu ideowo-politycznym. Wyjątek stanowi informacja o trzydniowej wycieczce do Poznania. Treść wpisu sygnalizuje, że było to duże wydarzenie w życiu 98 uczniów-uczestników tej wycieczki. Zajęcia lekcyjne zakończyły się 23 czerwca „bardzo uroczyście”.

Rok szkolny 1951/52 to „drugi rok planu sześcioletniego”. Działalność dydaktyczną uzupełniały imprezy o zabarwieniu ideologicznym. Na początku grudnia odszedł ze szkoły jeden nauczyciel. Praca nauczycieli stała się wyjątkowo trudna i wyczerpująca: 275 uczniów uczyło tylko 5 nauczycieli. Klasę VII ukończyło aż 36 uczniów.
Rok szkolny 1952/53 rozpoczęto bez kierownika szkoły. Tymczasowe obowiązki kierownika pełniła pani Julia Lisowska. Na domiar złego, zamknięto jedną izbę w budynku szkolnym przy ulicy Pomorskiej 19.
Decyzja taka była podyktowana względami bezpieczeństwa uczniów. Warunki pracy szkoły zdecydowanie pogorszyły się. Rodzice uczniów, w sposób-jak na owe czasy-bardzo zdecydowany, domagali się nowego budynku szkolnego dla swoich dzieci.

Rok szkolny 1953/54 obfitował w zmiany. W tym roku szkoła otrzymała nowy budynek, odpowiednio adaptowany do potrzeb szkoły, przy ulicy Dzierżyńskiego 65. Nowa szkoła posiadała dużo więcej sal lekcyjnych i wiele innych pomieszczeń. Ale na tym nie koniec zmian. Dotychczasowych nauczycieli przeniesiono do innych placówek, natomiast szkoła w Suchaniu została obsadzona „młodymi nauczycielami należącymi do ZMP”. Kierownikiem nowej szkoły została mianowana pani Maria Misiaszek. „Młodzi nauczyciele aktywnie pracowali społecznie, zyskując uznanie wdzięczność społeczeństwa”. W takiej obsadzie kadrowej pracowano tylko przez jeden rok. 
Rok szkolny 1954/55 rozpoczął się tradycyjnie 1 września, ale bez obsadzonego etatu kierownika szkoły. Tymczasowo funkcję tą pełniła najstarsza nauczycielka, pani Julia Lisowska. Pod koniec października przybył nowy kierownik, pan Wiktor Łozowski.
Nowy kierownik nie potrafił znaleźć wspólnego języka z gronem pedagogicznym. Zła atmosfera w gronie pedagogicznym udzieliła się uczniom i rodzicom. Doprowadziło to do podważenia zaufania uczniów i rodziców w stosunku do kierownika szkoły i grona pedagogicznego. Mimo niesprzyjającej atmosfery wokół szkoły, działały koła zainteresowań, organizacja harcerska, ZMP. Uczniowie gościnnie występowali z występami w Tarnowie i Żukowie, czynnie uczestniczyli w akcji zalesienia kraju. W podobnej atmosferze i warunkach szkoła pracowała w następnym roku szkolnym 1955/56.

W roku szkolnym 1956/57 pracę w szkole w Suchaniu rozpoczął nowy kierownik, Jerzy Zieliński. Od razu zjednał sobie zaufanie nauczycieli, uczniów i rodziców. Praca szkoły potoczyła się normalnym trybem. Sprzyjała temu atmosfera w kraju. Reformy państwowe dokonane przez ekipę Władysława Gomułki były entuzjastycznie przyjęte przez społeczeństwo, nauczycieli i młodzież szkolną. Nowa sytuacja polityczna wytworzyła atmosferę zaufania i szczerości, przyniosła rewizję programów nauczania. Na żądanie rodziców wprowadzono do szkoły naukę religii jako przedmiotu nadobowiązkowego.
Nowy kierownik dokonał scalenia kolektywu nauczycielskiego, wśród którego zapanowała atmosfera współpracy i koleżeńskiej życzliwości. Szczególnie udana była szkolna zabawa choinkowa, zorganizowana przy wydatnej pomocy rodziców.
Również rodzice zgromadzili fundusze na wycieczkę do Poznania dla klas VI i VII. W kronikach brak jest informacji o latach szkolnych 1957/58 i 1958/59. Następny wpis w kronice, a w zasadzie na kartce brudnopisu dołączonej do kroniki dotyczy roku 1959/60. W tym czasie wraz z rozpoczęciem zajęć szkolnych w 1960 roku przybył do szkoły nowy kierownik, pan Alojzy Zieliński. Razem z nim rozpoczęli pracę nauczyciele: Alina Dudek, Aleksandra Pawlak i Mieczysław Galusa.
Autor wpisu informuje, że osiągnięciem nowego kierownika szkoły było zainstalowanie w szkole elektrycznych dzwonków i założenie kółka muzycznego. Nowy kierownik wniósł do szkoły atmosferę życzliwości. Trudne były te lata 50. i 60. Klasy były liczne, nauczycieli mało, brakowało wyposażenia i pomocy naukowych. Kadrę nauczycielską stanowili skierowani do szkoły z „nakazu pracy". Atmosfera tamtych lat to odrębny problem - jej specyfika, blaski i cienie, entuzjazm ludzi i ideologia na każdym etapie życia szkoły. Takie były te lata i nic nie jest w stanie wymazać ich z kronik i pamięci ludzi.

Lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte
W dniu 15 lipca 1961 roku Sejm przyjął ustawę o rozwoju systemu oświaty i wychowania.
Wprowadzenie jej w życie rozłożono na 5 lat. 1 września 1963 roku funkcję kierownika szkoły objął Bolesław Kocoń. 
Do szkoły w tym czasie uczęszczało 439 uczniów, utworzono dla nich 15 oddziałów. Znaczny wzrost ilości uczniów spowodował, że oddany przed 10 laty budynek szkoły nie zaspokajał już wszystkich potrzeb. Warunki pracy były coraz trudniejsze. Niewielkie izby lekcyjne umieszczone na trzech kondygnacjach, ciasne korytarze, bardzo wąskie ciągi komunikacyjne zagrażające bezpieczeństwu uczniów. Budynek szkolny wyposażony był w centralne ogrzewanie i bieżącą wodę, ale nie było kanalizacji, sanitariaty znajdowały się poza budynkiem, w znacznej od niego odległości. Niekorzystne usytuowanie budynku nie dawało możliwości jego rozbudowy.
Bazę rekreacyjno- sportową stanowiła zastępcza sala gimnastyczna i niewielkie boisko wciśnięte między dwa gospodarstwa. Zajęcia lekcyjne odbywały się na zmiany i kończyły się po godzinie 17. 
Do obwodu szkoły poza Suchaniem należały: Suchanówko, Słodkowo i Sadłowo, w którym istniała szkoła z klasami I- IV.

W latach następnych ilość uczniów systematycznie wzrasta. Warunki pracy pogarszają się. Częściowe złagodzenie tej sytuacji nastąpiło w Suchanówku, gdzie uruchomiono punkt filialny szkoły z klasami I- IV. Jego kierownikiem została pani Elżbieta Kocoń. W roku 1973 utworzono urząd Gminnego Dyrektora Szkół, któremu przekazano sprawy dotyczące organizacji, nadzoru i administrowania oświatą na terenie gminy z jednoczesnym kierowaniem zbiorczą szkołą gminną.
Na stanowisko to powołano dotychczasowego dyrektora szkoły, mgr Bolesława Koconia. Jego zastępcami zostały mgr Honorata Wieleba (1975r) i Irena Janiszewska (1978r). Z dniem 1 września 1975r utworzono tzw. oddziały uzawodowione.
Uczęszczali do nich uczniowie mający problemy z opanowaniem obowiązującego programu nauczania. Oprócz lekcji z przedmiotów ogólnokształcących przygotowywani byli do pracy w ogrodnictwie. W roku 1978 po usilnych staraniach dyrekcji szkoły i władz miasta przystąpiono do budowy nowego budynku szkolnego. W tym też roku w miejsce dotychczasowej szkoły podstawowej powołano Zbiorczą Szkołę Gminną w Suchaniu. Decyzja ta pociągnęła za sobą zmiany w organizacji oświaty na terenie gminy Suchań. Likwidacji uległa Szkoła Podstawowa w Sadłowie, z której uczniowie zostali przeniesieni do szkoły w Suchaniu i punkt filialny w Suchanówku. Pełna Szkoła Podstawowa w Tarnowie stała się punktem filialnym szkoły w Suchaniu z klasami I- VI. Uczniów z Suchanówka z kl.I-VI dowożono do Tarnowa, natomiast uczniów z kl. VII i VIII z Tarnowa i Suchanówka do szkoły w Suchaniu. Ten stan organizacyjny przetrwał do 1 września 1983r.

Kadrę pedagogiczną w tym czasie stanowili głównie absolwenci liceów pedagogicznych i studium nauczycielskiego. W 1965r podejmuje pracę mgr Honorata Wieleba- jedyny w tych latach nauczyciel z wyższym wykształceniem. Na stanowiskach nauczycielskich następują częste zmiany, ale wielu nauczycieli swe życie zawodowe związało ze szkołą w Suchaniu. Bardzo wielu młodych nauczycieli, po ustabilizowaniu życia prywatnego, podejmuje studia. Szczególnie w drugiej połowie lat siedemdziesiątych duża ilość pracowników pedagogicznych zdobyła dyplom magisterski. W roku 1983 ok. 50% nauczycieli miało wykształcenie wyższe. W tych latach nieprzerwanie przez 20 lat funkcję kierownika, a następnie dyrektora pełnił mgr Bolesław Kocoń. Mimo bardzo trudnych warunków, w jakich szkoła pracowała, odnotować należy wiele osiągnięć dydaktycznych i wychowawczych

Lata osiemdziesiąte
W roku szkolnym 1983/84 rozpoczął się trzeci etap w życiu suchańskiej podstawówki. Ma on związek z przeprowadzką do nowo wybudowanego, pięknego obiektu szkolnego. Oddano wówczas do użytku tylko część dydaktyczną oraz stołówkę. Świetlica i ciąg sportowy zostały przekazane dopiero po roku.
W 38- letniej historii szkoły jest to szczególny rok, ponieważ 1 września odbyła się tu Wojewódzka Inauguracja Roku Szkolnego. To także ostatni rok funkcjonowania tej placówki jako Zbiorczej Szkoły Gminnej. W murach nowo otwartej szkoły w 24 izbach lekcyjnych rozpoczęło naukę 336 uczniów pod opieką 22 nauczycieli i dyrekcji szkoły w składzie: mgr Jerzy Pasieka- Gminny Dyrektor Szkół, mgr Bolesław Kocoń- z-ca d/s wychowania, mgr Zygmunt Zieliński- z-ca ds. dydaktycznych. Także w tym roku utworzono trzy oddziały specjalne (klasy łączone) dla uczniów upośledzonych w stopniu lekkim. W skład organizacyjny szkoły wchodzą również dwa punkty filialne; w Tarnowie z klasami I- VI i w Nosowie z klasami I- III. Po dwu miesiącach nauki przyjęto uczniów z Krąpiela, dotychczas uczęszczających do Szkoły Podstawowej w Pęzinie. Jesienią 1983r przy Zbiorczej Szkole Gminnej utworzono 2-letnie Liceum Ogólnokształcące dla Pracujących, będące filią IX LO w Szczecinie. Liceum funkcjonowało przez 4 lata(2 cykle) i opuściło je 27 absolwentów. Zakończenie roku szkolnego 1983/84 miało nieco inny niż zwykle charakter, gdyż po raz pierwszy w historii szkoły żegnaliśmy uroczyście nauczycieli odchodzących na emeryturę.
Byli to: Mirosława Furmańska i długoletni dyrektor tej szkoły, p. Bolesław Kocoń.

Rok szkolny 1984/85 rozpoczyna się kolejnymi zmianami organizacyjnymi. Dotychczasowy dyrektor, p. Jerzy Pasieka obejmuje nowo utworzone stanowisko Gminnego Inspektora Oświaty i Wychowania w Suchaniu. Na dyrektora szkoły powołano dotychczasowego zastępcę mgr Zygmunta Zielińskiego, a zastępcą dyrektora zostaje mgr Honorata Wieleba. Likwidacji ulega punkt filialny w Nosowie. Jest to już 40 rok w historii szkoły, dlatego też główne kierunki pracy dydaktyczno- wychowawczej skupiają się wokół tej rocznicy. Uroczyste obchody odbywają się w dniu 25 maja 1985 roku. Na placu przed szkołą odsłonięto pamiątkowy obelisk. W budynku szkoły otwarto Izbę Tradycji urządzoną przez nauczycieli historii. Z końcem roku szkolnego ustępuje ze stanowiska zastępcy dyrektora p.Honorata Wieleba. Na jej miejsce powołano na to stanowisko mgr Marcina Przepiórę. Od podjęcia pracy w nowym budynku szkolnym co raz pilniejszy do rozwiązania stawał problem patrona szkoły. Dyrekcja wspólnie z samorządem szkolnym zdecydowała się zasięgnąć szerszej opinii uczniów. W przeprowadzonym referendum zwyciężył zdecydowanie Janusz Kusociński. Wybór tego wielkiego sportowca na patrona ukierunkował dalszą pracę szkoły na rozwój sportu.
Od tego momentu rozpoczęła się dwuletnia intensywna praca wszystkich uczniów i pracowników nad dokładnym poznaniem życia i działalności Janusza Kusocińskiego. Dla wielu uczniów naszej szkoły był to okres, który pozostanie im w pamięci na całe życie. Poznali w tym czasie wielu znanych sportowców, m.in. Irenę Szewińską, Janusza Sidłę i znanych redaktorów sportowych: Bohdana Tomaszewskiego, Bogdana Tuszyńskiego. Dotarli także do żyjących członków rodziny przyszłego patrona: siostrzenicy p. Hanny Rathe i jej syna Zbigniewa. Dyrekcja szkoły, po zebraniu informacji z Kuratoriów Oświaty i Wychowania, sporządziła wykaz wszystkich szkół i placówek oświatowo- wychowawczych w Polsce noszących imię tego wielkiego Polaka. Nawiązaliśmy kontakt z PLL „Lot” i PŻM, których jednostki także nosiły imię Janusza Kusocińskiego.
Motorem tych wszystkich przedsięwzięć był zastępca dyrektora, p. Marcin Przepióra. Oprócz tych niecodziennych działań toczy się normalne życie szkoły. W tym czasie nastąpiły niewielkie zmiany organizacyjne. Z początkiem drugiego okresu 1985/86 Szkoła Podstawowa w Żukowie stała się punktem filialnym Szkoły Podstawowej w Suchaniu. Uczniowie z klas VII i VIII dowożeni są do szkoły w Suchaniu. W tym okresie szkoła nawiązała kontakty z Przedsiębiorstwem Elektromontażowym Przemysłu Węglowego „Elektromontaż” w Chorzowie. W czasie ferii zimowych dla dzieci ze Śląska organizuje się u nas zimowiska , a nasi uczniowie wykorzystują ich bazę hotelową w okresie wycieczek. Również w naszej szkole swą bazę szkolno- treningową zorganizował Zarząd Wojewódzki Szkolnego Związku Sportowego ze Szczecina.

Rok szkolny 1986/87 to dalsza kontynuacja działań związana z przygotowaniem szkoły do nadania jej imienia. W tymże roku utworzono jedną klasę o poszerzonym programie wychowania fizycznego, a w roku następnym- drugą. Dzięki organizowaniu turnieju szkół im.Janusza Kusocińskiego w koszykówce o szkole było głośno nie tylko w regionie, ale i w Polsce. W przeddzień 42 rocznicy powstania szkoły, czyli 23 maja 1987 roku odbyło się święto nadania szkole imienia i wręczenia sztandaru. W uroczystości wzięli udział mieszkańcy Suchania i licznie zgromadzeni goście z całej
Polski. Długa i ciężka, ale i przyjemna praca, podczas której uczniowie dotarli praktycznie do wszystkich miejsc w Polsce, a także do wielu osób, znających patrona szkoły, została uwieńczona sukcesem. Uroczystość tę zaszczyciła, oprócz gości oficjalnych, obecność p. Hanny Rathe i jej syna oraz znanych olimpijczyków szczecińskich. Przybyły też delegacje 12 szkół (spośród 29), noszących imię Janusza Kusocińskiego. Korzystając z ich obecności, powołano Ogólnopolski Klub Szkół
im. Janusza Kusocińskiego. Na jego siedzibę wybrano Suchań, honorowym przewodniczącym klubu został Inspektor Oświaty i Wychowania w Suchaniu, p.Jerzy Pasieka, sekretarzem zaś pan Marcin Przepióra. To właśnie wtedy po raz pierwszy oficjalnie odśpiewano hymn szkoły, którego słowa ułożył nauczyciel naszej szkoły, mgr Sławomir Wojciech Makowski,muzykę p. Krzysztof Żochowski

Z początkiem roku szkolnego 1988/89 dla uczniów klas siódmych i ósmych wprowadzono naukę drugiego języka obcego (j.niemieckiego). W dniach 25-27 września 1988r odbył się I sejmik samorządów uczniowskich szkół należących do klubu „Kusego”. Postanowiono wówczas, że kolejne sejmiki będą się odbywać corocznie w różnych placówkach.
Podjęto również starania zmierzające do umieszczenia w programie Międzynarodowego Memoriału w LA im.J. Kusocińskiego w Warszawie biegu uczniów ze szkół „Kusego” na 1500m. Starania te zostały uwieńczone sukcesem. O szkole w Suchaniu i jej działalności pamiętają znani sportowcy. Miłym akcentem było otrzymanie pozdrowień z Igrzysk Olimpijskich w Seulu od p. Bogusława Mamińskiego. Dnia 1 września 1989r zaszły kolejne zmiany w organizacji szkoły.
W miejsce dotychczasowej Szkoły Podstawowej powstał Zespół Szkół, w skład którego weszły:
 -Szkoła Podstawowa (tzw. masowa)
 - Szkoła Podstawowa Specjalna
- Zasadnicza Szkoła Zawodowa Specjalna (kierunek ogrodnik- rolnik)
- internat z siedzibą w Szkole Podstawowej w Wapnicy.
Przy szkole w Suchaniu zorganizowano małe gospodarstwo rolne (szklarnie i 20 arów ziemi), gdzie uczniowie ZSZS odbywali praktyczną naukę zawodu. Utworzono wówczas drugie stanowisko wicedyrektora, na które powołano mgr inż. Krzysztofa Łukjaniuka. W tym czasie nasza szkoła gościła sportowców z klubu BSG Rotation Prenzlauer z Berlina.
Mimo zaproszenia nasi uczniowie nie mogli niestety wyjechać do Berlina, ponieważ trudności z uzyskaniem paszportów okazały się nie do pokonania
Z początkiem roku szkolnego 1988/89 dla uczniów klas siódmych i ósmych wprowadzono naukę drugiego języka obcego (j.niemieckiego). W dniach 25-27 września 1988r odbył się I sejmik samorządów uczniowskich szkół należących do klubu „Kusego”. Postanowiono wówczas, że kolejne sejmiki będą się odbywać corocznie w różnych placówkach. .

Lata dziewięćdziesiąte 
Wiosną 1990 roku odeszli uczniowie z Tarnowa i Żukowa, gdyż szkoły w tych miejscowościach przestały być punktami filialnymi i stały się znów pełnymi, samodzielnymi szkołami podstawowymi.
Wiosna każdego roku kojarzy się uczniom z tzw. "Dniem Wagarowicza". Aż trudno uwierzyć, że w tym dniu w Suchaniu tłumy uczniów z ochotą wędrują do szkoły. Jest to dzień, w którym całą władzę przejmują uczniowie i odpowiadają za wszystko, co się dzieje w szkole. Dzień Samorządności, bo tak go nazwano, na trwałe wszedł do kalendarza imprez szkolnych. W czerwcu 1990 roku wspólnymi siłami zgromadzono pieniądze na materiały do szkolnej radiofonizacji.
Od tej pory na dużych przerwach towarzyszy nam ulubiona muzyka i od czasu do czasu ciekawe audycje przygotowane przez szkolny radiowęzeł. W dniu 1 września 1990r w związku z wprowadzeniem do szkół religii, powitaliśmy w naszych murach księży z miejscowej parafii. W wyniku zmian, które zaszły w planach nauczania, rozpoczęliśmy od kl.V nauczanie języka niemieckiego i języka francuskiego w miejsce obowiązującego dotychczas języka rosyjskiego.
Z końcem roku szkolnego, do pracy w SP nr 13 w Stargardzie, odchodzi dotychczasowy wicedyrektor, p. Marcin Przepióra. Na jego miejsce z dniem 1 września 1991 na stanowisko wicedyrektora powołano mgr Genowefę Sochacką. Zasadnicza Szkoła Zawodowa Specjalna stała się w pełni 3- oddziałową szkołą i uczęszczało do niej 22 uczniów. 

22 kwietnia 1992r po raz pierwszy w historii szkoły zawieszono zajęcia w wyniku strajku zorganizowanego przez ZNP. 
Z końcem roku szkolnego 1991/92 pierwszych 8 absolwentów ZSZSp opuściło mury naszej szkoły. 
W kwietniu 1993r Kurator Oświaty w Szczecinie wydaje decyzję o zaprzestaniu naboru do ZSZSp w Suchaniu. 
Oznacza to jej stopniową likwidację, która ostatecznie następuje z końcem roku szkolnego 1993/94. 
Wtedy też przestaje istnieć Zespół Szkół w Suchaniu. W pięćdziesiąty rok pracy placówki wchodzimy ponownie jako Szkoła Podstawowa im. Janusza Kusocińskiego w Suchaniu. 1 września 1994 roku naukę rozpoczęło 584 uczniów w 29 oddziałach (w tym 4 specjalne), a pracę 38 nauczycieli, 6 pracowników administracyjnych, 14 pracowników obsługi oraz 2-osobowa dyrekcja w składzie: mgr Zygmunt Zieliński- dyrektor i mgr inż. Krzysztof Łukjaniuk- wicedyrektor.
2 września 1996 roku odbyło się rozpoczęcie kolejnego roku szkolnego. W tym dniu powitaliśmy nowych nauczycieli i uczniów ze zlikwidowanej szkoły z Tarnowa. Zastępcą dyrektora została Stefania Skibińska, była dyrektorka szkoły w Tarnowie.
Rok 1996 obfitował w ciekawe wydarzenia. Po raz pierwszy braliśmy udział w wielkiej ogólnopolskiej akcji „Sprzątanie Świata”.
Nowy rok szkolny 1997/98 zaskoczył nas kolejną zmianą. Dyrektor Zygmunt Zieliński ze względów zdrowotnych odszedł na emeryturę. Powitaliśmy nowego dyrektora, mgr Grażynę Makuch.

Jednym z największych wydarzeń w roku szkolnym 1998/99 był Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Celem ówczesnej kwesty był zakup inkubatorów dla noworodków. Wszyscy, chcący wspomóc akcję Jurka Owsiaka, przyszli na Rynek w Suchaniu. Impreza ta zgromadziła niemal wszystkich mieszkańców naszej gminy. 
Zabawę przygotowali uczniowie naszej szkoły: udekorowano rynek balonami w kształcie serca, a także plakatami, które później oddano na licytację. Przygotowano bogaty program artystyczny, więc impreza trwała do późnych godzin popołudniowych. 

Praca szkoły w tym roku i kolejnych była ukierunkowana na wdrażania kolejnej w powojennej Polsce reformy oświaty. Członkowie rady pedagogicznej zapoznali się z nowymi podstawami programowymi, pracowano nad projektem nowej sieci szkolnej w naszej gminie, organizacją szkoły po wprowadzeniu reformy. Bardzo długo, bo aż do połowy marca 1999r nie były pewne losy naszej placówki. Nastąpił duży ruch kadrowy (z końcem roku szkolnego tylko ze Szkoły Podstawowej w Suchaniu odeszło z pracy 8 nauczycieli), od września, w związku z likwidacją pozostałych szkół w gminie oraz powstaniem Zespołu Szkół, planowano przybycie licznej grupy nauczycieli ze szkół w Wapnicy i Brudzewicach. Mimo trudnej sytuacji finansowej w trakcie wakacji wykonano w szkole niezbędne prace remontowe: odnowiono większość sal w nauczaniu zintegrowanym, kuchnię wraz z zapleczem i stołówkę, toalety, część korytarzy i szatnie. Wygospodarowano na potrzeby gimnastyki korekcyjnej dodatkowe pomieszczenie. Dzięki pomocy samorządu gminnego oddano do użytku od dawna wyczekiwany nowy zajazd dla autobusów szkolnych. Zwiększyło się bezpieczeństwo uczniów dojeżdżających do szkoły; teraz zajazd mieści się od strony zespołu boisk szkolnych, z dala od drogi.
 1 września 1999 rozpoczął obfitujący w zmiany, wręcz rewolucyjne, pierwszy rok wdrażania reformy oświaty. Reforma przyniosła wiele zmian, nie tylko programowych, ale i organizacyjnych. W miejsce ośmioletnich szkół podstawowych powstały szkoły sześcioletnie. Utworzono nowy typ szkoły– gimnazjum, na wzór tego sprzed wojny. 
W naszej gminie, podobnie jak w wielu innych gminach, zlikwidowano, po bardzo długim i głośnym w całej Polsce proteście rodziców, dwie szkoły podstawowe – w Wapnicy i w Brudzewicach. Podstawową przyczyną był wkraczający do szkół ogromny niż demograficzny, a co z tym się wiąże- trudności finansowe w utrzymaniu mało licznych i bardzo kosztownych oddziałów wiejskich. W miejsce Szkoły Podstawowej w Suchaniu powołano Zespół Szkół Publicznych z siedzibą w Suchaniu, składający się ze Szkoły Podstawowej im. J.Kusocińskiego i Gimnazjum Publicznego. W Szkole Podstawowej utworzono dwa oddziały przedszkolne, tzw. zerowe i 21 oddziałów szkolnych, do których uczęszczało 529 uczniów oraz 41 dzieci sześcioletnich. 
 

W tej grupie było aż 370 uczniów dowożonych do szkoły . Również grono pedagogiczne zmieniło skład: w miejsce kolegów, którzy odeszli na zasłużoną emeryturę, przybyli nowi. Obecnie kadra pedagogiczna liczy już 46 osób-nauczycieli i wychowawców. W Gimnazjum Publicznym utworzono 4 oddziały, w których uczyło się początkowo 96 uczniów. 
Większość kadry pedagogicznej posiadała wyższe wykształcenie (86%), znaczna liczba (15 osób) podnosiła swe kwalifikacje dokształcając się na różnego typu kursach i studiach. Opiekę nad uczniami dojeżdżającymi sprawowało 9 wychowawców w świetlicy, w tym 4 osoby zatrudnione na pełnym etacie a nad bezpieczeństwem uczniów w autobusach szkolnych czuwali opiekunowie. Pracę szkoły zaczęły wspomagać świetlice środowiskowe w Wapnicy i Suchaniu, powołane przez Radę Gminy. Ze świetlicy mogły korzystać dzieci z rodzin zagrożonych patologią społeczną, a także te, które chciały w interesujący sposób zagospodarować swój wolny czas. W roku szkolnym 2000/01 kontynuowane są prace nad integracją uczniów z różnych miejscowości z terenu gminy. Podobnie jak w ubiegłych latach w szkole organizuje się bardzo dużo rozmaitych imprez i konkursów. Uczniowie mogą rozwijać swe zainteresowania i ciekawie spędzać czas wolny. 
W roku szkolnym 2001/2002 uczniowie klas szóstych po raz pierwszy przystąpili w dniu 10 kwietnia 2002 do zewnętrznego, jednakowego dla wszystkich uczniów w Polsce sprawdzianu. Mimo wielkich obaw wszystko odbyło się sprawnie i bez kłopotów. Kolejny rok – 2002/03 upłynął w naszej szkole pod znakiem wdrażania kolejnych działań zmierzających do poprawy jakości kształcenia. Dzięki Programowi Aktywizacji Obszarów Wiejskich zamierzaliśmy poprawić wyposażenie szkoły w nowoczesne środki dydaktyczne (programy komputerowe, wyposażenie salki gimnastyki korekcyjnej i wiele innych cennych pomocy) oraz podnieść kwalifikacje kadry pedagogicznej poprzez intensywne szkolenia: informatyczne oraz dydaktyczne